Zelfvoorzienend leven – hoe ver kan je gaan?

Zelfvoorzienend leven – hoe ver kan je gaan?

Is het niet het ultieme? Complete onafhankelijkheid. Op alle vlakken. Je eigen eten verbouwen. Niet meer naar de supermarkt. Geen geld uitgeven. Geen werkstress. Leven in en van de natuur.

Maar kan dat eigenlijk wel? En hoe dan? Ik ging gecombineerd met een avontuurtje op bezoek bij iemand die deze vraag -once and for all- kan beantwoorden.

Op een donderdagochtend stap ik op mijn fiets. Beladen met een tent, slaapzak en wat eten en drinken fiets ik richting Brakel In België. In Brakel ga ik Marin ontmoeten. Marin ken ik van Erwin, die samen met haar drie dagen heeft gewandeld en tijdens deze dagen alleen uit de natuur voedsel hadden gegeten. Je leest het goed, drie dagen alleen maar van wildpluk leven.

Marin leeft een hele bijzondere leefstijl. Ze heeft haar leven volledig geweid aan zelfvoorzienend leven. Geen eigen huis of appartement. Vooral groen eten en ecologisch leven. Ze inspireert hiermee. Ik wilde haar beter leren kennen, en daarvoor moest ik afreizen naar de Boskanter in Brakel.

De Boskanter is een ecologische boerderij en een van de meest zelfvoorzienende plekken in de Benelux. Je kan er vrijwilliger worden. Als vrijwilliger kan je daar wonen, in ruil voor vijf dagen per week voor zes uur per dag te helpen. Helpen kan van alles zijn, de tuin bijhouden, de compost toiletten legen, schoonmaken of eten koken.

Marit

Marin is hier vrijwilliger, voor een paar maanden, ze gaat zo van plek naar plek. Op een boerderij als de Boskanter kan ze voor een paar euro in de week leven. Ze schrijft, maakt veel salades van wildgroei, fotografeert en bouwt aan een app over lokaal eten met de naam Loka Loka.

Na twee dagen fietsen kom ik op een vrijdagavond aan bij de Boskanter en word ik gezellig ontvangen door Marin. Marin deelt me direct mee dat er geen douche is. Geen douche? Na twee dagen fietsen? Nou, er is wel een douche, buiten in de kou met regenwater. Ik blijf lekker bij de warme net gestookte rocket mass heater zitten, mijn laatste avontuurtje was ook al zonder douche, dit overleef ik wel.

De volgende dag krijg ik een wildplukwandeling van Marin. Marin is expert in wildplukken. Ze leest hier veel over en geeft ook rondleidingen en lezingen. Ik ben vaak in de natuur, tijdens fietstochten, maar wildplukken is iets waar ik nog nooit echt goed bij stilgestaan heb. Want om je heen groeit echt veel wat eetbaar is, we zijn alleen geneigd de supermarkt hiervoor in te duiken.

Marin laat van alles zien, zoals veldkers, klaver, kleefkruid, look zonder look (smaakt naar knoflook), wikke, weegbree, brandnetel, wat je allemaal kunt eten.

Autumn colors

Hondsdraf

Veldkers

Marin vertelt me ook dat de barst van de treurwilg een natuurlijke pijnstiller is. Je knabbelt gewoon aan de stam en dan gaat je hoofdpijn over. Dat is toch super handig.

Is het mogelijk om te leven van wildplukken?

Van een paar blaadjes uit de natuur kan je natuurlijk niet leven. Er zit vrijwel geen energie in. Je hebt sowieso iets nodig als rijst, aardappelen of pompoen voor de koolhydraten. Verder zijn eiwitten en vetten belangrijk. Marin legt uit dat wildplukken niet je bord gaat vullen maar je wel een hele lekkere salade kan maken van wilde eetbare planten.

Is het dan wel mogelijk om te leven zonder de supermarkt?

Marin zorgt samen met de bewoners en nog een aantal vrijwilligers voor de Boskanter. Iedereen draagt bij aan een zo veel mogelijk zelfvoorzienend bestaan. Op de aanschaf van rijst en tarwebloem na lukt dat aardig, vertelt Marin. Er wordt aan een boer land uitgeleend die in ruil daarvoor groenten levert aan de boerderij. Het toilet is een composttoilet en de compost wordt na minstens een jaar composteren gebruikt om grond vruchtbaar te maken. Verwarming is er niet, in de avond wordt voor het koken de rocket mass heater opgewarmd met hout en zo is de keuken warm. Slapen gebeurt in buitentemperatuur, op een slaapzaaltje.

Boskanter

Stoof

Canis jam

Compost toilet

In je eentje zonder supermarkt leven is heel lastig. Je kunt natuurlijk niet zomaar wild gaan vangen. In een woongemeenschap zoals de Boskanter is al veel meer mogelijk. Aardappelen, pompoenen, uien, bonen en veel andere groenten kan je gewoon verbouwen. Het proces van tarwebloem voor brood is al een stuk lastiger.

Het leuke is dat je op deze manier wel al je vaste lasten weg kan bezuinigen. Marin leeft van een paar euro per week. De grootste uitgave die ze heeft is een uitje naar Gent met een vriendin. Openbaar vervoer, een bakje koffie en iets kopen in de stad is dan al snel super veel geld.

Wil je meer over zelfvoorzienend leven weten, Marin schrijft en organiseert via haar platform de Wilde School.