Na een lange treinreis kwam ik dan eindelijk aan in Chengdu. Lisa en ik hadden op 5 augustus met elkaar afgesproken in een hostel. We konden geen contact met elkaar hebben, ik had (nog) geen telefoon. Die was gestolen in Iran. Lisa zou een nieuwe meenemen uit Nederland van het geld dat door volgers, familie en vrienden gedoneerd was. Zelf zou ik de smartphone absoluut niet kunnen betalen. Dat zou een te grote hap uit mijn budget zijn.
Achterop een elektrische scooter arriveerde ik op 6 augustus bij het hostel. Lisa was er nog niet. De jongen achter de balie gaf de boodschap door: “Youl girlfliend come later, she don’t have plane.” Ze bleek gestrand te zijn in Abu Dhabi met haar stand-by ticket. Stand-by betekent dat er toevallig plekjes vrij moeten zijn op de vlucht om mee te mogen. De afgelopen twee dagen had ze geen geluk. Elke dag ging er een vlucht. Ik liep een lege kamer binnen en liet me vallen op een groot tweepersoonsbed. Vannacht ging ik hier alleen slapen. De treinreis had me gesloopt, niet veel later viel ik dan ook in slaap.
Het zou nog twee dagen duren voordat Lisa zou arriveren. Ik moest me maar met iets anders bezighouden. Ik realiseerde me op dat moment dat het zover was. Ik ging haar na zes maanden echt weer zien.
Jaren lang liep ik rond met de droom om alleen te gaan reizen. Altijd had ik tegen mezelf gezegd dat ik vrijgezel zou blijven tot ik deze reisdroom waargemaakt zou hebben. Een relatie zou het veel te gecompliceerd maken om zo lang alleen weg te gaan. Tot ik vijf jaar geleden verliefd werd op Lisa. Mislukt dus, ik belandde toch in een relatie. Moest ik die solo reisdroom dan toch maar loslaten? Ik twijfelde.
In 2013 kwam het moment dat ik definitief de knoop doorhakte. Ik ging voor een lange tijd reizen, relatie of niet. Ik wilde achteraf geen spijt hebben dat ik zoiets nooit ondernomen had. Het was niet makkelijk om Lisa te overtuigen dat ik dit per sé alleen wilde doen. Toch wist ik dat dit voor mij de beste keuze was. Ik wilde vrij zijn. Alleen. Uitdaging. Genieten maar ook afzien. Iets bereiken. Iets ervaren.
Nu kwam dus echt het moment dat we elkaar weer gingen zien. Hoe zou het zijn? Zou ze veel veranderd zijn? Spannend.
Op 8 augustus was het zover. Ik had een elektrische scooter geregeld via mister Cheng die de airconditioning maakte in het hostel. Dat was nogal zenuwslopend want de accu was al leeg voordat ik het vliegveld bereikte. Ik kwam ook veel te laat aan maar gelukkig zat ze daar nog, te wachten. “Henk!”, schreeuwde ze. Een dikke knuffel volgde, we waren na zes maanden weer in elkaars armen. Dit voelde goed!
De terugweg van het vliegveld naar Chengdu duurde een tijdje. Met z’n tweeën op die scooter plus een grote zware rugzak was echt te veel. We moesten dat ding wel vier keer opladen! Om vijf uur in de nacht kwamen we aan in het hostel. Het begin van een backpack avontuur saampjes in Chengdu en later nog een andere geweldige plek.
Chengdu is een leuke stad. Er is veel te zien en te doen. We zijn dan ook lekker van elkaar en de omgeving aan het genieten. Gedurfd, exotisch uit eten. Een hotpot vol met pepers waar je een visje en een vleesje in kan hangen. Zweet op je voorhoofd. Een bezoekje aan het Wenshu Klooster, waar mensen nog uit traditie met een aangelijnd schildpadje rondlopen. Lekker thee drinken in het People’s Park. Thee is heerlijk in China, overal heb je theehuisjes. Chengdu blijft een druk gebeuren maar vanwege het tropische klimaat is het er lekker groen overal.
Na een paar dagen cultuur snuiven in Chengdu zijn we nu op weg naar Guilin. Het plekje wat op internet geprijsd wordt als één van de mooiste plekjes in de wereld. Ik ben benieuwd!