De quarantaine lijkt zo een beetje voorbij te zijn. Terrasjes zijn weer open en voorzichtig gaat iedereen weer terug naar hoe het was. Met natuurlijk een mondkapje op in de bus en de zo nu en dan zorgelijke observatie dat corona toch echt niet op vakantie is en al die mensen in de overvolle winkelstraten dat zich misschien helemaal niet realiseren.
Ik voelde mij in maart nog redelijk euforisch, nu moet ik even wennen aan het idee dat alles terug gaat naar hoe het was. Tenminste, zonder die vakantie waarin ik op een tropisch eiland drijvend in een opgeblaasde flamingo aan een cocktail sip. Want dat kan nu even niet. En hoe zit het met de economische crisis? Ik hoor om mij heen dat mensen hun baan kwijtraken door reorganisaties. De bewustwording van de lang beloofde nasleep die zo langzaam impact begint te krijgen sluipt er dan toch wel in.
In maart dit jaar schakelde ik om van een leven op de fiets naar opgesloten in onze woonkamer. Ik had mijn baan opgezegd en een vlucht geboekt naar Alaska maar de werkelijkheid was anders. Geïnspireerd door het boek ‘Man’s Search for Meaning’ stelde ik mijn lichamelijke en emotionele gezondheid centraal. Door bewust stil te staan bij hoe ik omga met situaties die anders lopen dan ik zou hopen. Als je ergens een hulpeloos gevoel bij hebt, want je kan er helemaal niets aan doen, is het makkelijk om een passieve houding aan te nemen. Viktor Frankl leerde mij in zijn boek dat juist een passieve houding zorgt dat je vatbaar wordt voor neerslachtigheid. Met dit in mijn hoofd creëerde ik een routine. Een vaste tijd uit bed en ongeacht werk of vrijetijdsbesteding, maakte ik zoveel mogelijk een planning die ik zo goed als ik kon naleefde.
In quarantaine ben ik bewuster stil gaan staan bij mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik zag het ook zo, corona heeft mij de ruimte gegund om anders naar mijzelf te kijken. Ik begon yogasessies in de ochtend en die voelde niet altijd als een succes. Het hielp wel om stil te staan bij mijn lichaam en gedachten. Ik had een blessure in de spieren links van mijn heup. Al een tijd. De pijn versterkte bij het hardlopen en fietsen. Die blessure is nu door de yogaoefeningen wonderbaarlijk bijna weg.
Ik lees ook veel boeken en noteer er op los in mijn dagboek. Ik heb een langer artikel gepubliceerd die dieper ingaat op emotionele weerbaarheid. Al langer, sinds anderhalf jaar, ben ik bewuster bezig met dit onderwerp. Over hoe mijn coping invloed heeft op wie ik ben. De manier waarop ik omga met situaties die problemen en stress veroorzaken. Deze pandemie gaat daar voor mij over en dat deed mij reflecteren op mijn manier van reageren. Ik heb ervaren dat mijn coping blootleggen en hier tegenin gaan zwaar maar heel waardevol is. Ik zie dit zelfs als een noodzaak. Het zit in wie ik ben en het vertaalt zich in mijn gedrag. Ik heb het door mijn emoties op te kroppen. Eens zijn met anderen om maar de vrede te bewaken. Conflicten vermijden. Afstandelijk te zijn wanneer iemand anders emotioneel is. Een terugtrekkende houding hebben en mijzelf vervolgens isoleren. Vaak op zoek zijn naar een ontsnapping van mijn eigen emoties.
Emoties zijn onderworpen aan de wet van tegenstellingen, las ik in het boek ‘De Kracht van het Nu’. Dat betekent dat de kortdurende plezierkant in emoties onderdeel is van de onophoudelijke afwisselende cyclus van pijn en plezier. Ik zie dat groei komt van een passieve en fragiele staat naar een proactieve meer zekere die ontstaat vanuit een verbinding met waarden. Dat maakt de pijn en plezier cyclus ondergeschikt aan iets groters. Emotionele bevrijding vind ik dan ook door verantwoordelijkheid te nemen voor deze waarden. Ik ben er nog lang niet maar ik geloof dat deze weg van groei zeker de moeite waard is om voor te strijden.
In januari hoop ik de lang geplande reis van Alaska naar Argentinië te gaan starten. Daar train ik al actief voor omdat ik midden in de winter begin met fietsen. Fietsen in de winter in Alaska zal veel vragen van mijn mentale wilskracht. In 2018 heb ik daar al een beetje van geproefd door te fietsen in Rusland en Noorwegen. Fietsen in extreem koude omstandigheden gaat voor mij over alert zijn. Alertheid in aandacht, bewustzijn en discipline. En dat verbind mij heel krachtig met het nu.
