Vechten tegen sneeuw

Vechten tegen sneeuw

“My friends never cycle in winter,” zegt een vriendelijke jongen die al even naar mijn fiets aan het staren is. Ik stap net een benzinestation uit een stukje buiten Sint Petersburg. “Vaude bags, you are from Europe I see.” De jongen stelt zich voor als Evgeniy. Hij is een fietskenner. “I never see a cyclist in winter here, people usually go to Finland,” legt hij uit. “The roads are better and the traffic is more friendly.” Tot nu toe gaat het gelukkig goed, denk ik bij mezelf. “Can I take a photo for the cycling club, you have facebook?”

En zo maak ik mijn eerste Russische vriend uit Sint Petersburg.

Vandaag is het 7 februari 2018, de grote dag waar ik wel een jaar naar uitgekeken heb. Ik ben net vertrokken uit Sint Petersburg in een sneeuwbui. De temperatuur is -11. Vol vertrouwen met wat komen gaat ben ik de grote stad uitgefietst. Het gaat allemaal best soepeltjes, de banden met spikes werken prima.

Na een jaar wegdromen zit ik eindelijk weer op de fiets met grote avonturen die gaan komen. Dat kan ook niet anders, de weersomstandigheden, taal, de wegen, het gaat allemaal een immense uitdaging worden.

First two days

De eerste nacht slaap ik direct op ijs. Ik had een schepje gekocht bij de lokale supermarkt waarmee ik een dikke laag sneeuw weg kan scheppen. In het overgebleven ijs sla ik mijn tentharingen, en niet veel later kruip ik in een heerlijk warme slaapzak.

De volgende dag fiets ik het dorp Dubrovka in. De weg eindigt met een prachtig kerkje.

First two days

Een man komt het het kerkje uitlopen. “Tourist?”, roept hij enthousiast. Ik knik en we hebben weleenswaar een gesprek waar ik in gebarentaal uitleg dat ik uit Nederland kom. Ik vraag hem even later de weg. Er moet hier namelijk een weg richting de brug over de rivier Neva Heba gaan. “Nyet,” is wat hij zegt en wijst naar de weg waar ik vandaan kom. Is dit al het einde van de begaanbare weg? Verdere communicatie om het te verhelderen lukt niet erg. Ik besluit mijn telefoon erbij te pakken die direct uitvalt vanwege de kou. Op advies van ook nog eens twee lieve vrouwtjes fiets ik vijf minuten later terug dezelfde weg Dubrovka uit. Een stukje terug sla ik linksaf richting de grote weg. Al snel ploeter ik door 20 centimeter sneeuw. Na twee uur ploeteren kom ik bezweet bij de grote weg aan. Mijn enige hoop is de vluchtstrook, maar de vluchtstrook ligt vol met sneeuw. Ik snel de brug over zover mogelijk van het razende verkeer vandaan en neem direct de eerstvolgende afslag.

Mijn hart bonkt in mijn keel. Dit zijn de meest enge en gevaarlijke momenten die ik niet meer hoop tegen te komen.

De volgende dag volg ik een weg langs een klein riviertje die na 20 kilometer niet meer begaanbaar is.

First two days

Ik kom voor een dilemma te staan. Terug naar de grote weg? Ik kan helaas niet anders. Ik besluit toch voor de kleine weggetjes te gaan die me al snel laten besluiten wel terug te moeten. Het is zo mooi allemaal, de sneeuw, de dorpjes, de bossen. Ik kan alleen niet fietsen. Ik besluit terug te gaan naar de grote weg om direct weer te besluiten terug te gaan naar de kleine weg. Op een bepaald moment besef ik dat dit het is, er is één sneeuwvrije weg naar Petrozavodsk en daar kan ik niet fietsen.

Het blijft sneeuwen.

Met moeite weet ik een klein treinstation te bereiken. Ik zet mijn fiets neer en loop een gebouw binnen naar een loket. In mijn lichaamstaal Russisch leg ik uit aan de dame achter het loket dat ik niet verder kan fietsen. Ze snapt er niets van. Na een niet volgbaar maar heel grappig Russisch gesprek komen we uit op een kaartje.

Ik neem plaats in de simpel uitziende wachtruimte die gelukkig verwarmt is.

Russian adventures

Ik begin te wachten op een trein die me naar het noorden gaat brengen hopend op toegankelijke wegen.

Ik ben in Petrozavodsk. Van Evgeniy heb ik via facebook te horen gekregen dat er in jaren niet zoveel sneeuw gevallen is en de Russische overheid moeite heeft de wegen vrij te houden. De reis zal lastig blijven maar ik geef niet op. Ik fiets vanuit Petrozavodsk richting Segezha hopend op betere begaanbare wegen!