UPDATE: vanwege de corona-pandemie is deze fietsreis uitgesteld tot in het najaar van 2022, volg hier de ontwikkelingen
De kogel is door de kerk. Op 1 april 2020 vlieg ik naar Fairbanks in Alaska, om van Alaska naar Argentinië te gaan fietsen. En dat is geen grap.
In mijn laatste artikel schreef ik een stuk over de rode draad in mijn jaar 2019. Het is een kwetsbaar stuk en kwam recht uit mijn hart. Ik schrijf al onregelmatig vanaf 2012 maar zelden lukt het om mijn gedachten zo fijn te verwoorden.
De rode draad is dat ik de afgelopen periode bewust bezig ben geweest met het ontdekken van mijn eigen geest. Ik beschrijf deze geest in een speelveld van een voelend brein en een denkend brein. Ik wil meer gaan delen hoe het nou eigenlijk echt voelt om een droom als deze waar te maken. Mijzelf beter te begrijpen en niet alleen te schrijven over praktische zaken zoals visums, spullen en de route. Meer diepgang door kwetsbaarder in te gaan op de motivatie die achter mij schuilt als persoon.
Ik voel mij een rebel die rebelleert tegen de maatschappij en verwachtingen van anderen. Ik zet vraagtekens bij de norm, probeer deze uit te dagen om zo mijn identiteit uit te vinden.
Met de norm bedoel ik vooral wat doorgaans maatschappelijk als normaal of gangbaar wordt gezien. Een lange periode alleen fietsen is niet per sé gangbaar, dat maakt het soms lastig. Helemaal voor de mensen die van mij houden en waar ik zelf van houd. Ik probeer daarom ook zo goed als ik kan verwachtingen realistisch te houden. Ik leg uit waarom dit zo belangrijk voor mij is en wat anderen wel of niet kunnen verwachten van mij.
Ik denk dat ik zeker niet de enige ben in mijn generatie die op deze manier bezig is met haar of zijn identiteit. Waar het vroeger meer vanzelfsprekend was dat je een bepaalde route volgde, zetten we als millennials nu veel sneller een vraagteken bij dingen die vanzelfsprekend lijken. Ik denk dat internet en culturele invloeden een grote rol hier in spelen. Er is een generatiekloof die niet opgelost kan worden door de normen en waarden van de oudere op de jongere generatie te leggen. Een afstand overbruggen kunnen we alleen samen doen, door een balans te vinden tussen conservatieve en progressieve ideeën. Door open te communiceren, ons kwetsbaar op durven te stellen en elkaar te respecteren en leren te begrijpen. Daar word ik mij des te bewuster van nu ik voor een nieuwe periode wil gaan fietsen.
In deze fietsreis wil ik hier meer over gaan delen. Hoe het bijvoorbeeld is om tijdelijk een lange afstandsrelatie te hebben terwijl je normaal gewend bent bij elkaar te zijn.
In 2015 fietste ik van Rotterdam naar Singapore en zamelde geld in voor het Wereld Natuur Fonds. Deze reis gaat niet direct in het teken staan van een goed doel. Ik heb wel ideeën om verhalen te vertellen over culturen en portretten van mensen. Waar dromen mensen van, welke uitdagingen hebben ze en wat maakt een leven waardevol. Het lijkt mij ontzettend interessant om daaraan micro geld inzamelacties te koppelen.
In Alaska zal het in april nog winter zijn. Ik start dus in temperaturen onder nul. Ik heb gespaard maar reis weer met een heel krap budget. Een nieuwe tweedehands fiets heb ik gekocht die net wat steviger is dan de fiets waarmee ik naar Singapore fietste.
Er komen dus weer regelmatig nieuwe verhalen. Ik zal anders schrijven dan in mijn vorige reis en de belevenissen zullen natuurlijk ook anders zijn. Als je nog feedback hebt op mijn schrijfstijl of gewoon vragen in het algemeen, dan hoor ik graag van je.