Het is nu een maand geleden dat ik weer terug in Nederland ben. Onze laatste avonturen waren in Chiapas, een zuidelijke staat in Mexico. We reisden met de bus van de kust van Oaxaca, van het strand Zipolite naar San Cristóbal de las Casas, een klein kleurrijk stadje in Chiapas, bekend om de Maya cultuur. Het was daar prachtig en ook ons laatste stukje fietsen van San Cristóbal de las Casas naar Tuxtla Gutiérrez was een bijzondere ervaring.
Mexico is voor mij een van mijn favoriete fietslanden geworden. Ontzettend vriendelijke mensen, veel gastvrijheid, een fijn klimaat in de bergen en het is er ongelooflijk mooi groen.
Thuiskomen na een reis van ongeveer negen maanden is ook een bijzondere ervaring. Mensen om mij heen die mij vragen hoe het is om terug te zijn, vertel ik dat ik eindelijk weer rust kan ervaren. Al waren de laatste twee maanden een verademing tegenover de eerdere maanden van deze reis, is het toch ook weer fijn om in ons oude vertrouwde appartement in Rotterdam te zijn.
Ik kan het maar nauwelijks geloven hoe ik de reis doorgekomen ben, de eerste weken met ruim drie uur daglicht en de mensen die ik ontmoette waren voor een lange tijd op een hand te tellen. Iedere keer dacht ik dat het beter zou worden maar zelfs ver in maart, drie maanden na mijn vertrek in Alaska waren de temperaturen nog ver onder de -20°C. Motels waren vaak te duur en de goedkopere hostels kwam ik nauwelijks tegen. De Canadese gastvrijheid was gelukkig geweldig, ik voelde mij meer dan eens thuis, alleen in een iets ander klimaat dan ik gewend ben.
Een hoogtepunt was een bezoek aan familie, die ik nooit eerder had ontmoet. In de zuidelijke staat Alberta werd ik hartelijk ontvangen. Het ergste is over, dacht ik toen, maar het werd er niet beter op toen ik erachter kwam dat ik nog twee maanden had om de Verenigde Staten van noord naar zuid te fietsen. Ik kwam gelukkig op tijd in Mexico aan maar daar was de zomer al een feit. Al snel fietste ik in bijna 40°C. Fietsen onder de -30°C en boven de 30°C heb ik ervaren als extreem afzien. De uitzichtloosheid van de lange maanden kou en toen aan het einde de confrontatie met de hitte, hakte erin. Al was ik blij en dankbaar dat ik op zoveel prachtige plekken was geweest, was ik eerlijk gezegd wel een beetje klaar met fietsen.
Gelukkig kwam ik er weer bovenop nadat ik afreisde naar Mexico-Stad om daar mijn vriendin op te halen. We gingen op ons gemakje naar fijne omgevingen om vooral in de bergen te genieten van de frisse temperatuur en de mooie landschappen. Deze twee maanden kwam eindelijk de rust weer mij terug. Ik hoefde niet meer te haasten en kon veel beter in het moment zijn zonder constant fysiek ongemak of mentaal afzien te ervaren. Ook al was het even wennen om weer bij elkaar te zijn, was onze reis samen bijzonder en zat die vol rust en liefde.
Het was een interessant einde toen we in Cancún kwamen voor onze vlucht terug naar Nederland. De laatste avond vlak voor ons vertrek terug naar Nederland, vroeg ik Lisa ten huwelijk. We zijn al langer klaar voor een volgende stap in onze relatie en dit vond ik een mooi moment. De reis heeft mij laten voelen hoe belangrijk Lisa en mijn familie voor mij is. Ik ben op een punt in mijn leven dat ik de onrust van het maandenlang fietsen graag wil gaan inwisselen voor een stukje rust en stabiliteit. Dat wil niet zeggen dat ik nooit meer op de fiets spring voor een mooie uitdaging, maar voor nu ben ik even verzadigd.
Deze blog zal dan ook de aankomende tijd even geen nieuwe verhalen meer laten zien. Wel ga ik er een mooi archief van maken die staat voor mijn reizen op de fiets en daarbij mijn reis van persoonlijke groei.
Volgende week stap ik nog in een vipassana retraite, met tien dagen van meditatie en stilte. Dit helpt mij de overgang van een intense periode te omarmen en op een fijne en gegronde manier weer mijn dagelijks leven en werk in Nederland op te pakken.
Ik hoop dat ik deze reis op een authentieke en eerlijke manier heb kunnen delen. Ik ben ontzettend dankbaar naar alle donaties en reacties die ik ontvangen heb. Overwegend heb ik in een eenzame tijd mij altijd verbonden gevoeld door verhalen te schrijven en er fijne reacties over te ontvangen.
Mocht je eens in gesprek met mij willen gaan, een lezing of discussieavond over fietsreizen organiseren, neem dan even contact op, want ik sta er altijd open voor om mijn enthousiasme voor fietsreizen en avontuur te delen.
Nogmaals bedankt voor je interesse, je tijd en wellicht tot snel!
