Het heeft wat langer geduurd voordat ik een nieuw artikel kon publiceren. De laatste weken zaten vol met ongelooflijk mooie ervaringen, waar ik je graag uitgebreid in mee wil nemen. Vandaag publiceer ik het eerste deel van de reis door Canada’s Alberta van de gletsjers rondom Banff naar de prairies en terug naar de gletsjers in Montana in de Verenigde Staten.
James was helemaal enthousiast. Hij zat aan de bar in de Mossleigh Bar ‘n Grill, in Mossleigh een plekje in de Alberta’s zuidelijke prairies.
‘Ben je op de fiets? Echt? Uit Alaska? Mensen zoals jij maken helemaal mijn dag. Ik ben blij dat ik hierheen ben gekomen, had je voor geen goud willen missen!’
Hij kwam gezellig bij me aan een tafeltje zitten. James werkt in de bouw in Calgary maar was speciaal voor de pizza van Mossleigh Bar ‘n Grill helemaal hierheen komen rijden.
‘Ze hebben de beste pizza’s hier, proef maar ik eet toch niet alles op.’
Hij schoof zijn doos met een pizza erin mijn kant op en bleef maar vragen stellen over mijn fietsreis.
Al was het niet mijn voorkeur had ik een goede reden om uit Banff via Calgary de Rocky Mountains uit te gaan. Ik was op weg naar een plekje oostelijk van de bergen, dat plekje heet Taber. In Taber zou ik namelijk familie hebben wonen die ik nog nooit eerder in mijn leven ontmoet had. Nu ik toch in de buurt was kon ik niet anders dan even op de koffie gaan. Ik moest er wel een kilometertje of 300 voor omrijden maar voor een ontdekking in mijn stamboom vond ik heterocyclic wel echt waard om even om te rijden.
In Banff had ik tijd om het volgende deel van mijn reis te plannen. Ik was bij Lina en Dana, die beiden op een ski resort werken in de omgeving van het toeristische Banff. Lina had mij via social media uitgenodigd en ik kreeg een slaapplekje op de bank in hun huiskamer. Er was een hele relaxte sfeer en ik had alle tijd om even lekker uit te rusten. Op maandag, woensdag en vrijdag was er in de avond een ‘food rescue’ in de Sunset Mall waar ik voor vijf Canadese dollar door supermarkten afgedankte groente en fruit kon halen om maaltijden mee te koken. Na een kleine week in het mooie Banff fietste ik weer verder en zag ik op de Tunnel Mountain Road op een vroege ochtend een van de prachtige Elks grazen.
Ik kwam na twee dagen fietsen in Calgary en in Calgary had ik een boek besteld, Infinite Jest van een van mijn favoriete schrijvers David Foster Wallace. David is bekend van zijn speech This is Water die hij gaf aan de Lenyon College in 2005. Infinite Jest is een kritische roman richting de wereld van vermaak. Nu ik op het punt stond om een boek vast te kunnen houden zonder dat mijn vingers eraf vriezen, vond ik dit boek wel een waardige aankoop. Met meer dan 1000 pagina’s was het wel een wat zware aankoop, maar goed, zo licht als ik fietste naar Singapore zo zwaar was mijn fiets nu beladen met alle winterspullen. Dat boek kon er dan ook nog wel bij.
Ik stopte wat zuidelijker in Calgary nog even bij de moeder van Kat uit Whitehorse. Ze gaat bij de naam Auntie B. Ik was bij Auntie B uitgenodigd maar wist niet helemaal wanneer ik er precies zou zijn. Ze was jammer genoeg niet thuis en ik stopte een kaartje met een leuk berichtje door Auntie B’s brievenbus om vervolgens snel weer de drukke stad uit te fietsen.
Na een dagje of twee fietsen maakte ik een stop bij de Mossleigh Bar ‘n Grill en ontmoette ik James bij de bar. Ik wilde gaan afrekenen maar kwam erachter dat James al betaald had voor mij. Hij slingerde daarvoor ook nog eens 30 Canadese dollar op de tafel net voor hij wegliep.
Ik was sprakeloos.
De chocolademelk met slagroom die ik later nog nam als nagerecht mocht ik ook niet afrekenen, die kreeg ik van het huis. Het was een van die bijzondere restaurant bezoekjes waar de gastvrijheid helemaal uit de hand aan het lopen was. Met een heel fijn gevoel trok ik in de avond weer verder om een kampeerplekje in de prairies op te gaan zoeken. Het was een prachtige avond. Ik fietste door een grote kudde herten met de ondergaande zon op de achtergrond.
Ik kwam nu steeds dichter bij Taber. Ik had eerder weleens van familie in Nederland gehoord dat ik familie zou hebben in Canada. Ik had kort contact gehad met Vena. Vena was al over de zeventig maar nog flink actief op social media.
Ik vond het spannend want wie zijn deze mensen? Hoe zijn ze in Taber terecht gekomen? Hoe ziet hun leven eruit? Zijn ze sociaal? Religieus? Ik had zoveel vragen.
In Taber bracht ik een bezoekje aan de IGA supermarkt na een lange dag van 110 kilometer fietsen. Ik kocht bloemen en wat chocoladerepen want bij familie kan je natuurlijk niet met lege handen aankomen. Zo belde ik aan bij Vena die laaiend enthousiast open deed.
‘Oh, jij bent Henk! Wat leuk! Heb je bloemen? Hoe wist je dat ik jarig was vandaag?’
Het was warempel haar verjaardag en die avond at ik een tompouce en bitterballen bij een gezellig ouderwetse Nederlandse verjaardag. Alleen de taal was niet Nederlands!
Ik stond aan de voorbode van een hele bijzondere aantal dagen waarin ik ontzettend veel zou gaan leren over mijn familie en hun leven hier in Taber.
