Nieuwjaar op een onbewoond eiland

Nieuwjaar op een onbewoond eiland

Ik ontmoette Shade op tweede kerstdag. We hadden een geweldige nacht op een van de stranden op Koh Lanta. “Look at that Henk, there are islands on an island! This place rocks!” Het was inderdaad schitterend. Het begon eb te worden en grote zwarte koraalachtige stenen eilandjes verschenen op het strand. Ik moest toegeven dat Koh Lanta een fijne plek was. Shane was een Engelse backpacker die zich waande in Zuid-Oost Azië. “But man, you have to come to Koh Phangan. It will be crazy for the New Years party. Please come man. Join me!” Het was verleidelijk, maar ik had mijn twijfels. Was ik hierheen gekomen om feestjes te vieren of om echt wat mee te krijgen van de meest adembenemende plekjes in Azië? Natuurlijk zou het een onvergetelijk ervaring worden maar verhalen op het internet schrikten mij toch af. Duizenden backpackers gingen naar Koh Phangan voor een van de gekste feesten op deze aardbol. De ‘full moon party.’

Een paar dagen terug kwam ik op mijn fiets aan op Koh Lanta. Een eiland in het zuidwesten van Thailand. Direct werd ik overspoeld door toeristen die rondrijden op een gehuurde scooter. Alles is betaalbaar. Met Kerst en Oud en Nieuw ging ik geen kilometers meer maken. Het was tijd om op mijn gemak terug te kijken op het meest heftige jaar in mijn leven. Even genieten van waar ik nu was. 15000 kilometer op de fiets, van Nederland naar Thailand. Ik ging het er nu van nemen. Met Gaja, een meisje uit Slovenië, huurde ik een bamboehut. Gaja ontmoette ik in Luang Prabang en later weer in Bangkok. Net als Shade backpackte ze solo rond in Zuidoost-Azië. We waren vrienden geworden en hadden afgesproken de komende feestdagen onze tijd hier te gaan besteden.

Nu ik had besloten niet naar Koh Phangan te gaan, tikte de tijd om een keuze te maken voor een ander plekje. Hier op Lanta had ik het inmiddels wel gezien. Ik zocht wat rond op internet en las een blog over Koh Rok. Een eiland wat onbewoond is. Een natuurpark, wat op foto’s eruit ziet als een paradijsje. Een kristal wit strand met een heldere zee. Een eiland zo perfect, dat mijn wildste dromen nog niet dichtbij kwamen. Er gingen alleen georganiseerde dagtours naartoe. Om te snorkelen. Op het eiland kan je een tent huren. Het was niet goedkoop, maar ik maakte mijn beslissing. Hoe dan ook, ik ging Oud en Nieuw hier vieren. Op een manier zoals ik het nog nooit mee had gemaakt. Zonder feest. Zonder veel mensen. Op een onbewoond eiland in de Andamanse zee.

Hoe zou dat zijn?

Stil zitten is voor mij moeilijk. Na een paar dagen kreeg ik het gevoel van luiheid. Het liefst zou ik 2015 nog willen afsluiten met een laatste avontuur. En dat deed ik. Een kajak avontuur op zee. Ik zocht uit of ik alleen met een kajak op pad kon. Dat was mogelijk. Ik wilde de ruim 10 kilometer af gaan leggen van Lanta naar het kleine eilandje Talabeng. Ik werd gewaarschuwd dat dit onmogelijk zou zijn. “You cannot cross the sea because too many wind. So dangerous!” Maar goed, deze onzin had ik al veel te veel gehoord toen ik mensen vertelde dat ik naar Singapore ging fietsen. Ik ging gewoon een poging wagen om naar Talabeng te kajakken. Een prachtig eiland met een grot waar je via het water in kan glijden.

Fisherman on the sea

Ik was net twee uur onderweg en de wind begon op te steken. Ik moest eerst een mangrove bos uit voordat ik de zee op kon. Inmiddels begon de zee zich wilder te bewegen. Soms hielt ik mijn adem even in. Golven klotsten over de rand van mijn kajak. De tegenwind werd steeds heftiger. De stroming ook, leek het wel. Ik moest terug voordat dit fout ging! Als m’n kajak omslaat wordt ik straks nog door een haai opgegeten ook. Door de stroming en de golven was ik in no-time weer terug in het mangrove bos. Talabeng ging ‘m niet worden.

Ik ging naar de wilde aapjes kijken hier in het mangrove bos.

Kayaking between monkeys in Lanta

Monkey on the mangrove forest in Lanta, Thailand

De volgende dag was het dan zover. Er meert zich een grote speedboot aan op het strand. Ik stap in samen met Gaja, een fles water van 25 liter en voedsel voor drie dagen.

Op naar Koh Rok!

NYE on Koh Rok in Thailand

Ruim een uur later kom ik aan. Ik geloof mijn ogen niet. Het water is zo helder dat je het koraal vijf meter diep prachtig ziet glimmen in de zon. Het strand is zo kristal wit dat het water perfect blauw oogt. Wat een plaatje, zoiets heb ik nog nooit in mijn leven in het echt gezien!

NYE on Koh Rok in Thailand

Spullen uitladen en bij een van de park rangers een tent huren. Om twee uur vertrekken alle boten weer en blijf ik samen met Gaja en nog een paar andere mensen over op het eiland. Een heel wit strand voor onszelf. Op een afstand van nog geen 10 meter prachtige koraal. Dit was echt een paradijsje.

NYE on Koh Rok in Thailand

NYE on Koh Rok in Thailand

Snorkelling at Koh Rok in Thailand

En zo eindigde het jaar 2015.

Een jaar waar ik lang, echt heel lang naar uitgekeken heb. In 2015 heb ik geleerd om van het leven te houden. Wat er ook gebeurt. Ik heb van een droom werkelijkheid weten te maken, mijn baan opgezegd en gewoon gaan fietsen. Met maar één doel: in Singapore aankomen. Nu zit ik hier, in het zuiden van Thailand. Ik kijk uit over een parelwit strand en een prachtig helder blauwe zee en laat mijn gedachten gaan over het afgelopen jaar. Alles flits voorbij. Dag in, dag uit fietsen. Van berglandschappen naar woestijnen, naar hooglanden en de tropen. Ontmoetingen die ik nooit meer vergeet. Mensen die mij niet vertrouwden. Mensen die mij in mijn armen namen. Mij eten gaven. Een slaapplek. Mensen die van mijn situatie misbruik maakten, mij beroofden. Er springen tranen in mijn ogen. Het is een niet eindigende reeks aan gebeurtenissen. Honderden mensen die mij zo gastvrij behandelden en mij leerden over hun cultuur en levenswijzen. Ik ben dankbaar voor 2015. Heel dankbaar.

Ik kijk terug op veruit het beste jaar van mijn leven.

People on Koh Rok, Thai, Australian, Italian and Slovenian. Good times

In 2016 gaat deze reis eindigen. Op 26 januari hoop ik op het vliegtuig te stappen terug naar Nederland. En wat dan? Ik weet het nog niet precies. Wat ik weet is dat ik al deze ervaringen in een boek ga verwerken. Ik moet zorgen dat er weer wat geld op mijn bankrekening komt. Hoe? Dat weet ik nog niet.

Het komt allemaal wel goed.

Ik wens je de allerbeste wensen toe voor 2016. Op veel geluk en gezondheid. Ik hoop dat mijn tijd en energie in deze blog je motiveert om in 2016 voor jezelf een droom uit te laten komen.

Ik ga weer verder met fietsen. Op naar Maleisië. Voor de laatste 1000 kilometer naar Singapore.