Een vage vriend vraagt je om langs te komen op zijn verjaardag. Je kent niemand daar. Je bent waarschijnlijk een beetje bang dat zo een avond best awkward kan worden. Misschien belandt je wel op een onhandige manier uiteindelijk ergens alleen in een hoekje… Eigenlijk zeg je liever nee of breng je een andere vriend mee om je comfortabel mee te voelen op deze avond. Je voelt je in ieder geval niet gemakkelijk om zomaar een ruimte vol onbekende mensen te betreden en hiermee te gaan socializen. De één heeft het wat meer dan de ander maar iedereen heeft het wel. Dit gevoel waar ik het over heb is een gevoel van angst voor het onbekende. En wat is het dat we ons zo voelen? En nog belangrijker, hoe kunnen we dit veranderen?
Weet je nog? Een tijdje terug ben ik begonnen met een driedelige blog post in het openen van jezelf naar vreemden toe. De laatste weken was ik bezig met mijn microavontuurtje, maar vandaag zal ik mijn zoektocht vervolgen naar het zijn van een meer open en sociaal persoon. In mijn laatste bericht schreef ik over een aantal praktische stappen om te starten met jezelf open te stellen naar nieuwe mensen. In dit tweede bericht deel ik een aantal persoonlijke gedachten over zelfvertrouwen.
Wanneer je een gesprek begint met een onbekend persoon dan wil je jezelf ontspannen en relax voelen en dit projecteren op die andere persoon. Je voelt je “in het moment” en je bent dan niet bezig met jezelf maar met je gesprekspartner. Zomaar uit het niets, wanneer je wilt, een gesprek starten met een onbekende kan best lastig zijn.
In eerste instantie kunnen voorgeprogrammeerde gespreksopeners je helpen om een random gesprek met iemand te starten. Ben je zelf niet creatief genoeg? Dan biedt het internet er zat. Ik geef zelf de voorkeur om te schrijven over het ontwikkelen van een nieuwsgierige persoonlijkheid naar andere mensen. Je wilt je meer openstellen, maar hoe? Wat kunnen we veranderen aan onszelf, zodat we ons van nature openstellen voor anderen en meer delen met elkaar?
Bang zijn om zomaar met vreemden te praten is wat ik denk: de chatterbox issue. We praten teveel tegen onszelf en zijn daarom niet gefocust op onze gesprekspartner en kunnen daarom niet genieten van het moment. Je zou kunnen zeggen tegen jezelf, ik durf niet met hem te praten omdat ik niet weet wat ik moet zeggen. Dit is een voorbeeld van een beperkte geloofsovertuiging en deze overtuigingen houden ons tegen om zelfverzekerd meer te delen met anderen.
Zelfvertrouwen projecteren in interacties is dat we niet hebberig over komen maar nieuwsgierig zijn naar een ander individu. Luisteren, vragen stellen en meer willen weten over een ander. Het ligt in onze aard, maar we zijn vaak zo opgeslokt in onze eigen gedachtes, die ons dan weer onzeker laten voelen. We vergeten in het moment te zijn en maken ons zorgen over onszelf. Ik ervaar dat het krachtig is om nieuwsgierig te zijn naar dingen. Kijk rond en begin is op een creatieve manier te filosoferen over wat je ziet en wat het is dat andere mensen drijft. Stel een vraag, maak een grapje of vertel een leuk verhaal over jezelf. Verander je eigen chatterbox op het ontdekken van het mooie wat overal om ons heen te vinden is. Het gaat namelijk niet altijd over jou en je gevoelens, het gaat over wat je kunt delen en kunt leren van anderen.
Wees eerlijk over je bedoelingen. Als iemand niet comfortabel is met je benadering, respecteer het dan. Vraag iemands mening over iets wat je bezig houdt. Je zou is heel verbaasd kunnen zijn met wat die persoon te zeggen heeft over datgene. Het is echt veel eenvoudiger dan we denken en dat zal je snel gaan begrijpen.
