Het slothoofdstuk China, op naar tropisch Zuidoost-Azië [FOTO’S]

Het slothoofdstuk China, op naar tropisch Zuidoost-Azië [FOTO’S]

Van woestijn naar uitgestrekte steppes, besneeuwde bergtoppen, grote meren, rivieren, watervallen, hooglanden en grote groene bossen. China heeft het allemaal. Ik heb een poging gedaan om in twee maanden door dit hele land te fietsen. Ik heb ongelooflijk gefaald. Toch ben ik trots, dat ook al moest ik zo nu en dan een lift of bus nemen, ik het hele land ben doorkruist.

China heeft een sterke indruk bij me achtergelaten.

De start

Het staat ook wel bekend als het Turks-China, mijn reis begon in de stad Kashgar. De Oeigoerse autonome provincie Xinjiang is niet alleen de grootste provincie van China, maar vooral een droge provincie met veel, heel veel woestijn. Ik begon hier voor de derde keer in mijn reis aan een grote uitgestrekte zandvlakte, de Taklamakan woestijn.

Into the Taklamakan desert

Taking a break from cycling in the desert

Camels along the road in the Taklamakan desert

Met de spanning tussen de Oeigoeren en de Chinese regering verliep het fietsen in Xinjiang niet helemaal zonder problemen. Samen met mijn fietsmaatje werd ik de eerste week al opgepakt. We werden ondervraagd of we geen journalisten waren.

De Chinese regering ontwikkelt het gebied en helpt de Oeigoeren om de omgeving economisch te verbeteren. Hier is niet iedereen even blij mee, de Oeigoeren komen nog weleens in opstand.

Uyghur man from a village in the Xianjing Uyghur Autonomous Region in China

In de dorpjes waar ik fietste kwam ik vooral lieve, gastvrije mensen tegen. Voor mij zag het er vredig uit. De manier waarop mensen mij behandelde voelde zelfs een beetje alsof ik in Turkije was.

De klim

Na een paar weken door de woestijn gebanjerd te hebben, begon de weg in de aangrenzende provincie Qinghai omhoog te gaan.

Het was het begin van een lange zware tocht over de Tibetaanse hooglanden.

Enjoying being in nature

Scenery Qinghai-Tibet Highway

Scenery Qinghai-Tibet Highway

De eerste bergtop, en daarmee ook de hoogste van mijn reis, was 4768 meter. Ik bleef daarna voor honderden kilometers boven de 4000 meter fietsen. In uitgestrekte steppes met kuddes wilde dieren om mij heen.

Ik kon mijn ogen niet geloven.

Highland road in Qinghai-Tibet

Running gazelles

Het was het begin van een reis door de Tibetaanse cultuur.

De religie van de Tibetanen is het boeddhisme. Naast de unieke kloosters is de omgeving versierd met kleurrijke vlaggetjes waarop gebeden gedrukt staan. Er wordt vooral gebeden voor gezondheid en geluk voor iedereen. Niet voor jezelf, dat wordt als egoïstisch beschouwen.

Reaching 4700 meters

Tibetan flags in the mountains

Yaks in front of a Tibetan monastery

Older Tibetan woman's with a praying mile

Het maakt van de kale steppes een kleurrijk gebeuren.

De afdaling

Zo bleef ik een tijd fietsen over het plateau en na flink wat kilometertjes te hebben gefietst begon de hoogte wat af te nemen. Ik fietste van de provincie Sichuan naar de provincie Yunnan. De steppes veranderden in groene vlaktes en ik fietste mijn weg langs de rivieren naar beneden.

Uiteindelijk kwam ik wat meer in de groene bosachtige velden en bergen met hardwerkende Chinese boeren. Ik kwam onderweg op een regenachtige en koude dag zelfs een hot spring tegen.

Dat was echt genieten.

River view

Local village in the north of Yunnan China

Ninety year old Chinese granny dressed traditionally

Het was allemaal niet zonder bijkomende uitdagingen. Regelmatig had ik wel pech onderweg. Mijn tweedehands marktplaatsfiets is mijn beste maatje geworden maar soms wordt het gewoon even te veel voor hem.

Zo hier zette ik mijn tweede wiel in elkaar nadat mijn achteras het begeven had.

Bike repairing in Dali, took a new rear axle

Ik kwam aan in het aantrekkelijke Dali, en hier kon ik even genieten van een groot meer terwijl temperaturen weer comfortabel waren. Ik was nu afgedaald naar 2000 meter hoogte.

Op naar de tropen

Uit Dali vertrok ik verder zuid en werd het echt tropisch. Van 2000 meter fietste ik naar een warme 500 meter en het duurde niet lang meer voordat ik China ging verlaten.

Ik werd in de laatste dagen voor de tweede keer opgepakt door de autoriteiten in China, nu als verdachte van terroristische activiteiten in Xinjiang(!). Gelukkig begrepen ze al snel dat ik maar een simpele fietstoerist was.

Het enige waar ik me zo nu en dan aan waagde was wildplassen langs de weg.

Sorry, really needed a pie photo in my collection

Het had allemaal iets te veel tijd gekost en ik moest in een race tegen de klok zien dat ik in negen dagen de laatste 883 kilometer af ging leggen. Anders zou ik mijn Chinese visum overschrijden en dat kost 500 yuan (ongeveer 70 euro) per dag.

En eindelijk, de tropen kwamen. Ik fietste opeens tussen de bananenbomen in!

Mountains between the trees

Banana trees along the road

Banana tree fields in Yunnan, China

De beestjes gingen er steeds spannender uitzien op de plekken die ik voor een nachtje als thuis wilde beschouwen. Ik schrok me wezenloos toen ik mijn fietsje in de bosjes wilde slepen.

Ik liep er bijna middenin!

Spider, almost walked in, aaah! Locals eat it. Yannun, China.

Later hoorde ik van de locals dat deze spin gegeten wordt.

Ik waag me er niet aan.

Zo gingen de laatste kilometers in China aan me voorbij. De temperatuur was in een aantal weken verandert van 5 graden naar 25 graden overdag.

Het was zweten tijdens het klimmen van de bergen. Ze waren dan niet zo hoog meer maar het was toch nog best vermoeiend. Omhoog en naar beneden, omhoog en naar beneden. Gelukkig in een lekker zonnetje en met het goedkope tropische fruit wat ik langs de weg kon kopen in de dorpjes.

Sweaty mountain selfie

Woman washing clothes in a river - Yunnan, China

Dragon fruit - my favourite tropical fruit

En zo besteedde ik op mijn laatste dag mijn laatste Chinese centjes aan nog wat scherp geprijsd straat eten.

Spend my last Chinese money on this local street food - yummie in my tummie!

Wat ze klaarmaakte? Een octopus op een stokje. Heerlijk!

China, het was me een reis. Op een dag en gelukkig nog net binnen mijn Chinese visumtijd kwam ik dan eindelijk aan in Laos. Het land van de scherpe prijzen. Een visum op aankomst voor 30 dagen. Prachtig groen, de regentijd is net over. En een uitgebreide groet in het eerste stadje Luang Namtha.

Wat wil ik nog meer?

A welcoem in Luang Namtha, Laos

Hier neem ik even mijn tijd om weer op te laden en dan ga ik voor de eindsprint door Laos, Thailand, Maleisië richting Singapore!

Het einde is in zicht, Singapore here I come!