Fietsbewegingen

Fietsbewegingen

Ik sta in de rij. Een rood lampje hangt voor mij. Het is de douane check op het vliegveld in Sint Petersburg. Het ziet er anders uit dan ik gewend ben. De douanier zie ik niet zitten. Ik kijk een gangetje in met links een grote spiegel en rechts een loket. Het lampje springt op groen, ik mag het gangetje in lopen. Een dame kijkt me recht aan. Ik glimlach vriendelijk. Ze glimlacht niet terug. Akward. Ze zit hier waarschijnlijk niet om naar mensen te glimlachen. Ze checkt mijn paspoort, vraagt waar ik vandaan kom, en zet er een stempel in.

Met een gigantisch doos met een fiets erin loop ik richting de uitgang. Een douanier stopt mij en vraagt het hele pakket op een weegschaal te zetten. Ze wijst naar de doos en vraagt iets in het Russisch. Ik maak fietsbewegingen. Ik spreek eigenlijk niet echt Russisch. Ze praat even met haar collega die de doos inkijkt. Wat lastig allemaal. Gelukkig, ze wijst me door naar de uitgang.

Een taxi chauffeur komt naar me toe lopen. “Taxi?”, roept hij naar me. Ik maak fietsbewegingen. Hij begint te lachen en roept iets naar z’n collega taxi chauffeur. Die komt vervolgens aanlopen. Ik laat trots door een gat in de doos mijn banden zien met de kleine ijzeren spijkertjes. Ze lachen nu allebei. De eerst taxi chauffeur begint iets met zijn telefoon te doen. Hij komt dicht bij me staan en wijst naar wat tekst.

Advice from locals

Ze beginnen beide weer te lachen en ik lach hard mee. Ze nemen mij helemaal niet serieus.

Het fietsen lukt gelukkig. Want de eerste 10km naar het centrum van Sint Petersburg zitten erop. Na twee nachten acclimatiseren fiets ik morgen de koude witte wereld in. Natuurlijk even afhankelijk van de sneeuwval fiets ik dan richting Petrozavodsk.