Een droom leven kan lastig zijn

Een droom leven kan lastig zijn

Dit artikel heb ik oorspronkelijk geschreven voor Raw Sleep-Out. Een blog over reizen en avontuur van creatief avonturier Erwin Zantinga. Het zijn gedachten uit mijn fietsreis van Rotterdam naar Singapore. Een droom die werkelijkheid werd. Maar een droom leven, hoe is dat eigenlijk?

Mijn fiets staat tegen een motorfiets. Ik heb net een ijskoffie gekocht op een lokaal marktje. Ik hang de beker met een plastic tasje aan mijn stuur, spring op mijn fiets en vervolg het fietsen op een geasfalteerde weg tussen palmbomen. Het is heet. Zelfs in de winter in Thailand is het heet. De mensen die hier wonen hebben waarschijnlijk nog nooit sneeuw gezien. In ieder geval niet de mensen hier in de plaatselijke dorpjes. Het lijkt ze niet uit te maken. Misschien weten ze het ook helemaal niet.

Het niet weten? Nou, ik weet het ook niet. Ik ben het plezier in het fietsen een beetje kwijt. Gisteren was hetzelfde, eergisteren, vandaag. Waar ben ik eigenlijk mee bezig?

Ik neem een ​​slokje van mijn ijskoffie. Het is heerlijk. Verfrissend.

Drie dagen geleden sprak ik een backpacker. Hij klaagde dat Thailand te toeristisch is geworden. Ik vertelde hem dat hij een ​​fiets zou kunnen kopen of gewoon gaan liften om zijn manier van reizen wat interessanter te maken. Dat wilde hij niet, te veel risico. Weet je, ik neem het hem niet kwalijk om voor wat meer comfort te kiezen, maar verdomd, stop met zeuren dat Thailand te toeristisch is. Gooi die Lonely Planet weg en ga wat van de gebaande paden af! Hij vertelde erbij dat hij de comfort in de hostels waardeerde. Kamperen in de jungle zou te gevaarlijk zijn met al die griezelige beestjes. En niet te vergeten, al die muggen!

Dat meen je niet!

16746482193_03199f97ba_h

Ik probeer zo weinig mogelijk te klagen. En om eerlijk te zijn, het kan mij niet veel schelen ook. Onhygiënisch eten, vieze toiletten, griezelige spinnen, jeukende muggenbeten, zweterige nachten, vervuilt water en de hygiëne die bij de mensen zelf soms ook ver te zoeken is. Ik probeer er vooral niet over te oordelen. Mensen zijn heel aardig tegen mij. Zoals ze in Thailand vaak zeggen: “Everything purfect!”

Purfect? Nee helemaal niet. Ik voel me op veel manieren ver van perfect.

“Hey Henk! Je leeft je droom man! Je moet je nu wel goed voelen. Je reist buiten de gebaande wegen!”

Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Het is zo raar. Tranen staan in mijn ogen. Wat is het dat ik voel? Ik fiets maar ik ben aan het huilen. Ik voel me niet slecht. Ik weet niet goed wat ik voel. Het is een intens gevoel. Voel ik dat ik leef? Hoe? Ben ik moe? Waarom? Waarom heb ik eigenlijk tranen in mijn ogen? Is dit een geluksgevoel? Is dit het gevoel van een perfect leven? Is dit het gevoel van knokkelkoorts? Ik weet het echt niet. Is dit wel wat ik wil doen? Natuurlijk, of toch niet? Trappen. Fietsen. Een nieuwe dag. In nog een nieuwe maand. Prachtige landschappen. Maar kan het mij wat schelen? De zon staat diep in mijn inmiddels rode huid. Zweet langs elk deel van mijn lichaam. Trappen voor uren. Om daar te komen. Maar waar?

Ik neem nog een slok van mijn ijskoffie.

Ben ik moe? Nee, niet echt. Is het allemaal te veel? Nee, dat waarschijnlijk ook niet. Maar wat is het dat ik voel? Misschien eenzaamheid?

De laatste 10 maanden fietste ik vanuit Nederland naar Thailand op mijn tweedehands fietsje. Over bergen, langs zeeën, door woestijnen, over hooglanden, door heldere nachten, afschuwelijke kou en bijna alle weersomstandigheden die je kunt bedenken. Van twee keer beroofd te zijn naar de meest onverwachte gastvrijheid waarvan ik het bestaan geeneens afwist. Mijn droom is aan het uitkomen, maar ik ben nog steeds op weg. Verlangend naar meer. Meer ervaring, meer geluk, meer verdriet, wat meer van die verslavende drug. Die adrenaline. Ik heb een doel in deze reis. Ik wil iets bereiken. Mijn reis is niet af totdat ik er ben. Waar? In Singapore.

22356971114_03a86b5539_k

Maar vandaag, vandaag weet ik het niet. Het is weer zo’n rare dag. Ik weet gewoon niet wat ik probeer duidelijk te maken in mijn gedachten. Het lijkt wel of er iemand aan het fietsen is en een ander aan het praten. Ze ruziën. Ze begrijpen elkaar niet. Een uur na het begin van deze dag ben ik al in een zware gesprek met mijzelf gekomen.

“Je moet is pauze nemen Henk.” Maar ik heb slechts 15 kilometer gefietst vandaag en ik wil gaan voor een 100+ dag. Als ik nu al een pauze neem dan ben ik de rest van de dag ook lui.

“Nee, je hebt het echt nodig. Voel je je benen? Je bent nu al een beetje moe.” Dat is precies wat speelt in mijn gedachten. Ik ben niet moe. Het gaat goed zoals het nu gaat. Ik kan zelfs een beetje sneller fietsen.

“Doe wat muziek op, je hebt het nodig.” Nee, dat helpt echt niet! Gisteren fietste ik ook al de hele dag met muziek. Ik hoor geeneens de mensen schreeuwen vanaf de kant van de weg. Waarom altijd fietsen met muziek? Nee, niet vandaag!

“Met muziek ga je sneller Henk. Hey kijk! Daar is een plek waar je ijskoffie kunt kopen!” What the heck!? Hou je mond! Doe het niet. Niet na nog maar 17 kilometer!

“Maar je ontbijt was vandaag alleen wat sap met pinda’s. Je hebt suiker nodig Henk!” Waarom? Waarom hou je niet eens op? Waarom kan ik geen rust in mijn hoofd hebben? Ok, 10 minuten, alleen voor 10 minuten om mijn hoofd een beetje rustig te krijgen.

En 40 minuten later, ga ik weer verder. Met nieuwe energie. Met nieuwe gedachten. Ik ben dat gedoe over die 100+ dag alweer vergeten. En who cares?

23575295183_d2b5bf20f3_h

Het is gewoon een mooie dag! De zon schijnt. Mensen zijn aardig. Ik heb zelfs deze ijskoffie gratis gekregen! Die Thaise dames waren zo vriendelijk. Een oudere dame vroeg me zelfs om haar zoon aan te raken voor geluk. Hoe raar was dat! Ik probeerde hem een ​​hand te geven, maar hij was te verlegen. Het werkte niet. Nee, maar die dames! Ze waren zo ongelooflijk lief voor me. Ik kan het haast niet geloven!

En dan opeens huil ik. In vredesnaam! Waarom!? “Je leeft je droom Henk! Laat het los!”

Tsja, ik doe mijn best. Maar een droom leven kan lastig zijn.

Ik neem nog een slokje van mijn ijskoffie.

Het voelt goed. Ik heb het naar mijn zin. Ik hou van deze droom! Kijk die jungle! Die palmbomen! Waar zal ik vannacht is gaan slapen!?

22154371764_a8991b33fa_h

De Engelse versie van dit artikel vindt je hier. Erwin is een goede vriend van mij en schrijft zelf ook over reizen en avontuur. Je kan hem volgen via Facebook of zijn website.