Mijn definitie van een gezonder leven

Mijn definitie van een gezonder leven

Dit artikel is geschreven vanuit persoonlijke ervaring en een gevoel van intuïtie voor wat mij heeft geholpen om mij sterker en emotioneel veerkrachtiger te voelen. Ik beweer dan ook op geen enkele manier dat ik zou weten wat voor anderen zou werken. Ik zie het als een zoektocht naar een meer authentiek zijn, een persoonlijke reis naar waarheid in een complexe wereld.

In een bos loop ik al zoekend naar een slaapplek. De zon gaat onder en zonnestralen met zacht geel en oranje licht schijnen helder door met wit besneeuwde bomen. “Ben je verdwaald?” Hoor ik een stem zeggen. Een man met een grote boswachtershoed en een donkergroen bloes loopt in tegenovergestelde richting langs mij en stelt deze vraag. Hij ziet er ook echt een beetje uit als een boswachter en loopt hier met een kleine gespierde hond die nu aan mijn fiets snuffelt. Het bevalt me op de een of andere manier niet hoe deze man mij aanspreekt al weet ik niet precies waarom. Misschien kan ik gewoon niet tegen autoriteit en komt hij zo over met zijn toon en gezichtsuitdrukking. Ik vraag me dan ook af of dit een vraag is of op de een of andere manier een statement. Alsof hij zegt: “Je hoort hier niet te zijn en het is zeker geen goed idee om hier te gaan slapen.” 

Het pad dat ik volg is ook niet echt een fietspad. En het is helemaal bedekt met sneeuw, wat het zelfs onmogelijk maakt om te fietsen. Misschien vraagt ​​deze man zich echt af of ik verdwaald ben? Ik durf ook eigenlijk niet open tegen hem te zeggen dat ik hier rondsnuffel voor een slaapplek. Dus ik vertel hem dat ik niet verdwaald ben en genietend rondrij in dit mooie bos. Hij kijkt mij aan alsof hij volkomen begrijpt wat ik aan het doen ben en wenst mij een goede nachtrust.

In mijn zoektocht naar een avontuurlijke levensstijl tijdens de corona-pandemie, merk ik dat ik nog weleens naar buiten ga om mezelf te confronteren met de natuurlijke elementen. Deze week was vooral fijn omdat de temperaturen waren gedaald tot -15°C. Ik had eerder al drie dagen gepland en toevallig was het ook nog eens heel koud. Ik ging dan ook fietsen, slapen en zelfs een duik nemen in ijskoud water met iemand in de Veluwe.

De kou is confronterend maar ik heb mij er steeds beter tegen kunnen beschermen en in dit proces ben ik zelfs verliefd geworden op de kou. Ik probeer in principe elk seizoen te omarmen, maar de winter, daar geniet ik toch een beetje extra van.

In december fietste ik door het hoogste berggebied van Europa om in de sneeuw te fietsen en kamperen. En de kers op deze ijstaart was een week van extreme kou hier thuis in Nederland.

Snowventure

Waarom kan ik zo genieten van de kou? Ik heb mezelf deze vraag vaak gesteld en in dit artikel geef ik een wat diepgaande uitleg over hoe deze interesse bij mij is gegroeid. Hoe ik denk dat de kou voor mij een manier is om te komen tot meer zelfbewustzijn en hoe dat mij helpt om beter voor mezelf te zorgen.

Lichaam en emoties

Laat ik beginnen met iets waar ik altijd probeer van bewust te zijn. Ik leef in een samenleving waar de conditionering van je voortdurend beter willen voelen de norm is. Met alle moderne gemakken is mijn default mode geworden om niet te worden blootgesteld aan acute stress zoals gebeurt wanneer ik met -15°C buiten slaap. Toch laat het mij krachtig voelen, mijn lichaam en emoties zorgen er op een hele natuurlijke manier voor dat ik goed kan omgaan met de kou. Ik denk zelfs dat het voorzichtig steeds meer blootstellen zorgt voor een sterker immuunsysteem.

De paradox is dat ik mezelf er moet toezetten om dit te doen, omdat mijn primaire instinct een drang naar een comfortabele en een zo gevaarloos mogelijke situatie is. Onze samenleving is daarop afgestemd, er zijn namelijk ontelbare manieren om ons in alle comfort te vermaken. Om er een paar te noemen: eten, zoetigheid, koffie, sociale media, games, sigaretten, tv-kijken, Netflix, etc.

We weten allemaal dat het niet gezond is om alleen maar binnen te zitten, veel te consumeren en continue ons te (over)prikkelen met informatie. Alleen het werkt als een soort magneet met onze emoties, want we worden er vaak toe aangetrokken. Het lijkt erop dat ik mij op een of andere manier verdoofd wil voelen, maar als ik hier aan toegeef voel ik me al snel lichamelijk en emotioneel kwetsbaarder. Ik raak sneller gestrest en begin me over een langere periode zelfs depressief te voelen. Vragen die ik mezelf dan stel, gaan van: “Waar kwam die intense discussie nou weer vandaan?” tot “Heeft mijn bestaan wel echt nut? ”

Vanwege de menselijke neiging om oude emoties in leven te houden draagt bijna iedereen in zijn energieveld een opeenhoping van oude emotionele pijn, wat ik het ‘pijnlichaam’ noem.Eckhart Tolle in Een Nieuwe Aarde

Emoties zijn energie en worden opgeslagen in het lichaam. Ons emotionele pijnlichaam wordt opgeslagen in de cellen van het lichaam. Als ze niet direct worden geconfronteerd kunnen herinneringen uit het verleden en negatieve emoties brandstof zijn voor ons pijnlichaam. Dit pijnlichaam kan dan actief zijn op de achtergrond, maar wanneer het wordt geactiveerd door bepaalde triggers, kan het onze emoties volledig overnemen.

Overdenken

Denken is een belangrijk aspect van de mens, maar zolang er wordt nagedacht over iets waar we mee bezig zijn, in het moment voor een taak of interactie. Maar bij denken gaat het vaak om een ​​verzameling herinneringen uit het verleden. Herinneringen uit het verleden zijn handig als het ons helpt om ons voor te bereiden op de toekomst en te weten of we vooruitgang boeken of bijvoorbeeld fouten niet nogmaals gaan maken. De cyclus van nadenken over herinneringen en bijkomende emoties uit het verleden heeft niet veel nut als het een continue herhalen van het verleden geeft.

Ik denk zelfs dat het pellen van de oneindige ui van gelaagde herinneringen en emoties alleen maar tot meer angst leidt. Het is soms nodig een paar lagen te pellen om de rotte stukjes van de ui weg te halen maar meer dan dat is zonde van de ui.

Het tot in verre diepte overdenken heeft geen hoger doel dan het creëren van emoties die dan weer verder opeenhopen in het pijnlichaam. Ik kan veel negatieve gedachten en emoties ervaren en in een neerwaartse cyclus waarin mijn pijnlichaam erg actief wordt, motiveert het mij verder om binnen te blijven en van alles te gaan consumeren.

Mijn pijnlichaam en dus pijnlijke emoties zorgen ervoor dat ik op zoek ben naar gevoelloosheid om de realiteit van deze gevoelens te verdoven. Ik zoek een wereld waar pijn niet bestaat.

Afleiding van het ongemak van het denken en eventueel ervaren van pijnlijke emoties is niet in essentie verkeerd als het maar samengaat met bewustzijn van de afleidingen en de rede erachter. En ook niet onbelangrijk, zonder te oordelen en ook zonder ons compleet te distantiëren van onszelf, ons pijnlichaam.

Met andere woorden, gevoelens worden ontwikkeld door de acties die we ondernemen: daarom kan ik ze niet gebruiken als richtlijnen voor actie.”Jean-Paul Sartre in Existentialism is Humanism

Coping

Hoe minder we in staat zijn om met pijn om te gaan (of hoe groter ons pijnlichaam), hoe meer we manieren vinden om in ons dagelijks leven pijn te vermijden. Er zijn veel manieren om met de harde werkelijkheid van pijnlijke gevoelens om te gaan en mensen hebben de neiging er heel anders op te reageren. Het kan iets onschuldigs zijn als het bingen van een Netflix-serie waar ik vaak het slachtoffer van ben, maar het kan veel dieper gaan dan dat.

Wat ik heb meegemaakt met anderen en in mijzelf is:

  • In extreme mate bezig zijn met een bepaalde bezigheid (zoals werken of sporten);
  • Afsluiten van sociaal contact of zelfs distantiëren van anderen;
  • Overdreven emotioneel zijn over dingen buiten onze controle om zo eigen emoties te vermijden;
  • Verslavingsdrang die het makkelijkst te herkennen is met alcohol, drugs, gamen, seks, enz.

Dit zijn manieren om met onszelf om te gaan en de emoties die daarmee gepaard gaan. Er zijn uiteraard nog veel meer manieren afhankelijk van persoonlijkheden en situaties waarin een persoon zich kan bevinden.

Het is goed om ontspanning te vinden en om ergens volledig toegewijd aan te zijn maar ik denk dat het belangrijk is dat het gepaard gaat met een nodige hoeveelheid van zelfbewustzijn en uiteindelijk zelfacceptatie. Als dat niet zo is, is de kans groot dat een gepassioneerde toewijding destructief is voor onszelf en vaak ook voor anderen om ons heen.

Laatst was ik best gefascineerd aan het kijken naar een achtergrondverhaal van een beruchte crimineel waar een hele moeilijke jeugd in beeld werd gebracht. De opgehoopte pijn vanuit trauma ervaringen hadden zo’n extreem groot pijnlichaam gecreëerd dat het moeilijk of zelfs onmogelijk was om dit onder ogen te zien. Dit maakte dat ik bijna empathie voelde voor deze crimineel of beter gezegd zijn hele dekmantel om maar niet die angst en het opgehoopte ongemak te hoeven voelen.

Het identificeren met negatieve gedachten is een probleem en activeert ons pijnlichaam. Wanneer dit proces in mijzelf gaande is, kom ik in een staat van weerstand tegen mijn eigen zijn. Diep in gedachten raak ik verzonken over mijn tekortkomingen uit random situaties. Ik moet mezelf dan herinneren dat alles in het leven tijdelijk is. Pijn maakt onderdeel uit van de voortdurende cyclus van pijn en plezier. Zelfacceptatie is veel meer waard dan de zoektocht naar het beter voelen.

Zelfbewustwording door het onder ogen zien van onze emoties kan een buitengewoon ongemakkelijke en moeilijke taak zijn. Maar alleen dit is de weg naar zelfacceptatie en de weg uit complexe copings waarmee we ons identificeren en steeds weer dezelfde ongewenste fouten maken.

Hoeveel waarheid verdraagt een spirit, hoeveel waarheid durft hij aan? Dat werd voor mij steeds meer de echte maatstaf voor waarde. Error is geen blindheid, error is lafheid. Elke verworvenheid, elke stap voorwaarts in kennis, vloeit voort uit moed, uit hardheid tegen zichzelf, uit reinheid ten opzichte van zichzelf. Ik weerleg geen idealen, ik doe alleen handschoenen voor hen aan.Friedricht Nieszche in Ecce Homo

Zelfbewustzijn

Een gezond leven kan niet worden bereikt door simpelweg gezond te eten en te sporten. Mijn definitie van gezond zijn en het belangrijkste, mij gezond en sterk voelen, komt voort uit de juiste communicatie tussen mijn lichaam, emoties en het bewegen door het leven. Het hoofd bieden aan de ontberingen die er altijd zijn en er doorheen bewegen in plaats van mijzelf ervan distantiëren is voor mij de kern in persoonlijke ontwikkeling. Als er geen zelfbewustzijn is, is het gewoon een andere manier om te vermijden dat ik mezelf onder ogen zie en daardoor mij niet kan accepteren voor wie ik ben.

Het belangrijkste is dat we onszelf kennen en ons bewust zijn van onze manieren om met stress en angst om te gaan. We kunnen dan begrijpen wat het beste voor ons werkt in ons dagelijkse leven en hebben ook gezonde verwachtingen van wat we kunnen bereiken of niet. Met een gezond gehalte aan zelfbewustzijn kan ik beter de verantwoordelijkheid nemen voor de keuzes die ik maak.

De afgelopen jaren heb ik hierin best een confronterende reis gemaakt, simpelweg om meer bewust te worden van mezelf en hoe ik met mijn pijnlichaam omga. Hoe beter ik mijn manieren van coping, dus hoe ik met mijn emoties omga, begrijp hoe meer ik bewust word van wat ik voel en de reden dat ik dit voel. En, het fijnste dat het mij gebracht heeft, het herkennen van emoties en weten dat ze tijdelijk zijn zodat ik content kan zijn met ze en geen groot drama nodig heb om er doorheen te komen.

Alles in de hedendaagse maatschappij is gericht op het bevorderen van geluk ofwel vermindering van pijn. Pijn kun je alleen niet afkomen, als je het probeert te vermijden wordt je er alleen maar gevoeliger voor. Mark Manson in De Edele Kunst van Not Giving a Fuck

Mijn coping is om mijn zintuigen sterk te prikkelen door iets opwindends of zelfs gevaarlijks te doen. De fietsexpeditie in Rusland en recenter naar de Alpen zijn manieren om te ontsnappen aan een vaak aanwezig en constant gevoel van ongemak in mij. De scherpe focus die er komt op het moment dat ik te maken heb met deze extremere omstandigheden zorgen voor een fijne afleiding van mijn ongemak.

De vraag die ik mezelf heb gesteld is: hoe kan ik beter met dit ongemak omgaan in mijn dagelijks leven, om te voorkomen dat ik vaak de drang voel om maar weg te willen en dus daarmee eigenlijk mijzelf (mijn pijnlichaam) niet volledig kan omarmen of liever accepteren.

Het doel is niet om de dingen in mijn leven die me een vrolijk maken en een goed gevoel geven weg te nemen, maar het doel is om op een gezonde manier tot een fijne mate van zelfacceptatie te komen.

Gewoontes

Een fijne manier om meer bewust te worden van onszelf is door gewoontes onder de loep te nemen. Ik ben een voorstander van het gedisciplineerd werken aan een stabiele dagelijkse routine die, vooral in deze pandemie, mij heeft gered van het gevoel krijgen vast te zitten in die oneindige mega ui.

Waar ik me op concentreer bij het vormen van gewoontes is:

  • Emotionele gezondheid, innerlijke rust vinden met momenten van stilte door bijvoorbeeld yoga en meditatie;
  • Communicatie, het vermogen om over mijn emoties te communiceren zodat ik ze niet opkrop naar anderen toe en ik zo mijn relatie met mezelf en met anderen kan verbeteren;
  • Lichamelijke gezondheid, door tijd buiten door te brengen, wandelen, fietsen, kamperen, blootstelling aan de kou, zonlicht, etc.
  • Gezond eten en drinken, bij voorkeur in kleine hoeveelheden over de dag verspreid;
  • Financiële stabiliteit, de verantwoordelijkheid nemen om hier de juiste hoeveelheid tijd en focus aan te geven;
  • Kennis, boeken te lezen en een fijne hoeveelheid kennis te verzamelen om mijn bewustzijn te vergroten over wat ik kan zien en omarmen als waarheid;
  • Tijdmanagement en de discipline om te werken aan consistente gewoontes met bijvoorbeeld een ochtendroutine.

Dip in the ice

Wat werkt wel en wat niet

Als we het hebben over emotionele gezondheid, moeten we voorkomen dat we emotionele herinneringen aan het verleden continue opnieuw aan het afspelen zijn. En dan verwijs ik nog een keer naar die eindeloze ui.

Ik heb de neiging om mij op een praktische manier op gedrag en gewoontes te concentreren. Als ik op sommige momenten het gevoel heb dat ik in een eindeloze spiraal terecht kom, probeer ik mijn aandacht op mijn adem te vestigen en daarbij onthoud ik dat alles tijdelijk is.

Een hardnekkig probleem is dat we de neiging hebben om ons te identificeren met onze emoties en dat leidt er alleen maar toe dat we ons rot voelen over onszelf. De kunst is om gevoelens die opkomen niet te negeren, maar te omarmen en er ook niet met zelfveroordeling in weg te kwijnen.

Elke dag begin ik met aandacht voor mijn zelfbewustzijn. Dat lijkt mij op z’n minst een gezonde gewoonte. Ik begin de dag de meeste ochtenden met yoga en mediteren, dat helpt me veel om mijn eigen emoties te begrijpen en ook te luisteren naar mijn lichaam die altijd wel iets interessants te vertellen heeft. Ik ben ook een soort verliefd geworden op blootstelling aan kou, dus ik doe koude douches en als de temperaturen buiten koud zijn, duik ik graag ergens in een meertje.

Het proces van ontdekken wat het beste werkt, kost tijd omdat ik geloof dat het tijd kost om jezelf goed te leren kennen. Het kost tijd en ook veel energie omdat het om een herhaaldelijke confrontatie gaat. Dat is niet altijd fijn, maar wat wel fijn is, is dat we op een gegeven moment onszelf wel een beetje snappen en dan zijn we ook niet meer zo onder de indruk van onszelf. Dat scheelt een hoop drama.

Er is een beroemd sereniteitsgebed van Reinhold Niebuhr, die gaat als volgt: “Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien.”

Mocht je meer willen weten over hoe mijn persoonlijkheid zich verhoud tot het fietsen, luister dan deze afleveringen van de podcast BikelifeBram. Hier ging ik recent met Bram wat dieper in gesprek over het leven op de fiets en tussen fietstochten in.

Over mijn liefde voor de kou en ontberingen en de filosofie van de fiets in mijn leven:

En, het tweede deel, over dromen met de fiets en dromen zonder de fiets: