De eindsprint naar Koh Lanta voor Kerst

De eindsprint naar Koh Lanta voor Kerst

Muggen. Muggen elke avond. Zebra muggen, klein, razend snelle en je merkt er helemaal niks van. Als de zon onder is en ik zet mijn tent op. Ze vallen mij aan. Niet een klein beetje. De muggen hier in de Thaise jungle zijn niet mals. Hoe ik mij ook met deet inspuit, ze komen en vinden wel een plekje. Vanavond op mijn rug door mijn t-shirt heen. Het jeukt. Oh, wat jeukt het! Ook nog een op mijn bil. Op mijn bil? Hebben ze door mijn broek en onderbroek heen geprikt? Niet te geloven. Hopelijk hebben ze geen virus. Het is trouwens een wonder dat ik nog geen virus heb opgelopen. Knokkelkoorts of malaria. Voor knokkelkoorts is geen preventie en ik slik geen pillen voor malaria. Die dingen heb ik al zoveel rare verhalen over gehoord. Ik fiets iedere dag en voel me gezond. Een infectie van malaria overleef ik waarschijnlijk wel. Maar die jeuk! Die jeuk!

Ik fiets langs stranden. Soms zijn er toeristen, soms niet. De eerste stranden zijn nog echt authentiek en helemaal leeg. Ik zie Thaise kinderen spelen samen met een hond. Of zijn ze krabben aan het vangen? Ik zie het niet goed. In Khiri Khan is de kust echt adembenemend. Een prachtig wit strand met in de horizon bergen die zich boven het water laten zien. Ik probeer creatief geld te besparen. Wat me aardig lukt. Eerst een douche in de vele strandtoilets, vervolgens als het donker is zet ik mijn tent op.

Met in de morgen dit mooie uitzicht.

Wild camping in Thailand

De vrijheid van het fietsen zonder echte planning voelt goed. In Chumphon, rij ik in de avond het stadscentrum in. Als ik voor een kruispunt sta, kijk ik omhoog. Wat een bende! De stroomkabels lopen allemaal door elkaar. Ik pak mijn telefoontje om er een foto van te maken. Van de andere kant van de weg hoor ik een schreeuw. “Hey! What you do?” Ik roep terug dat deze wirwar van kabels echt een bende is en ik er een foto van maak. Hij wenkt me om te komen. Ik steek de straat over en ga naast hem zitten. Hij heeft een hempje aan met een korte broek en drinkt whiskey met soda water en ijs. “I’m soldier in Thailand army.” En tot op het moment dat hij me later in de avond op zijn scooter naar een gasthuis bracht, begreep ik niet wie hij precies was. Zijn Engels was slecht. We dronken samen met een vriend van hem whiskey met sodawater en ijs en luisterden Scorpion. Het liedje gaat een beetje zo: “Let me take you far away. You’d like a holiday.” De woorden ‘far away’ en ‘holiday’ zongen we hard mee tussen het gemompel door van de andere lyrics. Het was grappig. Ze speelden het nummer opnieuw en opnieuw.

De gasthuis eigenaar legt me later in de avond in goed Engels uit dat hij een majoor in het Thaise leger is. In Thailand is dat een hoge, respectabele positie.

In Chumphon ga ik er een dag voor zitten. Wat ga ik eigenlijk met Kerst en Oud&Nieuw doen? Ik weet het niet. Toch moet ik een keuze gaan maken. Een bestemming. Ik kan niet gewoon blijven fietsen en alle feestdagen in mijn tent vieren. Daar is Thailand te aantrekkelijk voor. Uiteindelijk besluit ik de eilanden aan de westelijke kust te gaan bezoeken. Dan fiets ik van de de oostelijke kant naar de westelijke en krijg ik zo ook iets van het authentieke Thailand mee.

Thai farmer fields

De volgende dag stap ik weer op mijn fiets. Heel de dag zwaaiend en lachend naar de Thaise enthousiaste mensen.

In de avond zoek ik een plekje voor mijn tent. Een plekje tussen de palmbomen. Ik rij over een geasfalteerde weg. Zo nu en dan passeer ik een dorpje. Brommers passeren mij. Soms een, soms vier of zelfs vijf personen op een brommer. En soms lijken de kids nog maar 14 jaar. Ze rijden hard, zonder helm. Zwaaien naar me. Als ze zwaaien rijden ze bijna de weg af. Ik krijg er steeds weer bijna een hartverzakking van. Ik ben van de weg gegaan om een beetje uit het zicht te gaan slapen. Beestjes schieten voor me weg als ik de natuur inloop.

Wow, wow, wow! Wat zie ik daar? Ik moet me even inhouden. Een spin? Maar wat voor een, wat een exemplaar. Heb ik zojuist een nieuwe soort ontdekt? Zou die satelliet tv kunnen ontvangen?

Spider in Thailand

Ik zet mijn tent op. Uitkijken voor de mieren. Mieren! Ik zie grote rode maar de meesten zijn de kleine irritante. Ze bijten. Niet mijn tent op een nest zetten. Ze zijn er overal. Als ik alles netjes opgezet heb duik ik mijn tent in. Even rustig voor mijn tent zitten met een kampvuurtje zit er vanavond niet in. Te veel muggen hier. Ze eten mij levend en geen idee wat er verder nog rondsnuffelt hier. Ik kruip mijn tent in en rits hem goed dicht. Na twee uur krijg ik het gevoel dat ik zo nu en dan met een naald geprikt word. Het zijn de kleine mieren, ze weten mijn tent in te komen en beginnen mij te bijten. Ik besluit ze de oorlog te verklaren. Het gaat me niet lukken om te slapen zo. Ik volg ze waar ze mijn tent in komen. Ik breek de sporen met mijn deet zalfje. Het werkt, ze raken in de war. Ik zie een klein gaatje in mijn tent. Hoe kunnen ze het vinden! Auw! Er bijt er een in mijn ooglid! Nu is het echt aan. Ik zet alles op alles om ze uit mijn tent te krijgen.

De volgende morgen zet ik een eindsprint in naar het stadje Krabi. Hier neem ik een dag pauze, even in een lekker bedje. Bijkomen van alle tropische beestjes.

Het Thaise eten en de dames die het klaarmaken. Wat kan ik ervan genieten! In Krabi zijn ze overal in de stad te vinden. Ze benaderen je op straat: “Come, come, sit down. Delicious, number one food for you.”

Thai girls in a restaurant

Woman cooking in downtown Krabi

Food car attached to scooter

Na mijn dag rust fiets ik verder naar het eilandje Koh Lanta. Hier ga ik mijn Kerst vieren. Onderweg probeer ik mezelf alvast wat in de stemming te brengen.

Christmas at Koh Lanta

Waarschijnlijk een week even niet op de fiets. Of toch wel? Ik zie het wel. Ik hoop dat ik naast Koh Lanta ook nog een aantal andere mooie eilanden kan ontdekken. En natuurlijk wat gezellige mensen ontmoeten.

Bedankt voor het lezen van deze blog. Bedankt voor het volgen van mijn reis. Ik had niet durven dromen dat ik deze reis met zoveel loyale volgers zou gaan maken. Dank je wel voor je tijd.

Een donatie voor bedreigde diersoorten of een (ijs)koffie voor mijzelf hier in Thailand is natuurlijk altijd welkom! Maar voel je vooral niet verplicht. Het kan via de links rechtsonderin de website.

Ik wens je fijne feestdagen toe en natuurlijk straks een gelukkig nieuwjaar!