Dan maar geen douche

Dan maar geen douche

Een tak kraakt. Dichtbij. Ik draai mij om in mijn slaapzak. Wat was dat? Een stilte volgt. Wellicht een hert, een vos of een vallende tak? Ik ben ver weggedoken in een bos. Niemand mag mij zien. Wat ik doe is niet legaal, niet hier in Duitsland. Of is het misschien op deze plek wel legaal? Ik weet het niet. Het is afgelegen en niemand ziet mij hier, dat is het belangrijkste. Ultieme rust.

Ik val weer in slaap en in de morgen word ik wakker, rits mijn tent open en verblind mezelf in de zon.

Sunrise in naturpark Eifel, Germany

Van Rotterdam naar Eindhoven met de trein. Van Eindhoven naar Aachen op de fiets en van Aachen verder het natuurpark Eifel in.

Ik werk inmiddels vier dagen in de week, op papier, want vaak is het vijf dagen. Mijn werk is tof. Ik verveel me geen seconde bij het HipHopHuis. Maar werk, ook al voelt het niet als werk, zorgt voor drukte. Ik moet mezelf vaak even bewust maken dat ik te hard ga. Te veel wil. Te ambitieus ben. Want opeens is mijn hoofd vol, zoek ik afleiding, moet ik bijkomen. 30 e-mailtjes allemaal behandelt. Twee uur later vijf nieuwe. Nu doen? Uitstellen? Delegeren? Verwijderen?

En dan ben ik geeneens begonnen over al het andere wat mijn aandacht probeert te pakken.

Social media.

Ik ben gestopt met Facebook. Althans, ik heb de app verwijderd. Heel de dag informatie naar mij toe geslingerd krijgen. Bruikbaar. Nutteloos. Spannend. Drastisch. Grappig. Eng. Absurd. Vermakend. Na tien minuten scrollen moet ik minstens een half uur bijkomen. Hier ben ik toch niet voor gemaakt? Wat zonde van mijn tijd. Of niet? Waar ben ik dan wel voor gemaakt?

Fietsen.

Fietsen en wildkamperen.

Twee dagen vrij. That’s it. En een weekend. Dat is vier dagen. Wat kan je in vier dagen doen?

Van Rotterdam naar Eindhoven met de trein. Van Eindhoven naar Aachen op de fiets en van Aachen verder het natuurpark Eifel in.

Nature Park Eifel

Op zo’n tripje neem ik het minimale mee. Een tent, slaapzak, slaapmat, opblaas kussentje, pannetje, kookstel, koffieapparaatje en een hangmat. Een hangmat? Die heb ik niet gebruikt. Zonde van de ruimte maar zo neem ik altijd iets mee wat ik niet mee had moeten nemen. En dat is dan waar ik mij druk om maak tijdens het wildkamperen.

Waarom heb ik een hangmat meegenomen die ik niet kan ophangen?

En dan realiseer ik me dat dit mijn gewilde struggles zijn. Geen Facebook, geen emails, geen ambities, gewoon mezelf druk maken om een hangmat ergens in de middle-of-nowhere. Perfect.

Biking natural park Eifel

En na twee dagen zoek ik een camping op om te douchen. Wel zo frisjes. Natuurlijk is de gemiddelde leeftijd hoog, ik ben nog maar bijna 30, heerlijk. Op mijn fiets, op zoek naar een douche. De oude recht-door-zee Duitse tante die me ontvangt maakt duidelijk dat de douche om de hoek is. Ik loop dus de hoek om en kom een gesloten deur tegen. Als ik de Duitse tante om uitleg wil vragen is ze verdwenen.

De receptie is dicht.

Ik loop terug en er begint een Duitse man tegen mij te praten. Hij is dronken en vindt mij wel interessant. Ik ben ook zo jong. Ik leg hem uit dat de douche deur op slot zit. Hij laat mij weten een oplossing te hebben en brengt mij naar de dames douche. Ik bedank hem, doe de deur op slot, trek mijn kleren uit en sta klaar om dat lekkere warme water over mijn bezwete lichaam te laten lopen. Tot ik een kastje zie hangen. Zo’n kastje waar je een muntje in moet doen, anders blijft het water ijskoud. Ik heb zo’n muntje niet.

Weet je wat? Laat die douche maar zitten.