Langs de kustgebieden van Kroatië

Langs de kustgebieden van Kroatië

Na een lange ochtend fietsen is het tijd voor een korte pauze. Ik probeer vandaag zoveel mogelijk kilometers te maken en het zweet staat dan ook op mijn voorhoofd. Ik fiets al een geruime tijd langs de Kroatische kust door hoge heuvels. Er staat een flinke wind vanuit het binnenland die me zo nu en dan de stuipen op het lijf jaagt. Dit vanwege de diepe afgronden rechts van mij. Dat maakt het niet minder mooi, bergen links, rotsen met de zee rechts en een lekker zonnetje op me snuit. De ideale ingrediënten voor elke fietser, de Kroatische kust is tot nu toe het mooiste wat me overkomen is!

Cycling the coast in Croatia

Na de pauze klem ik mijn teentjes weer flink om de pendalen. Ik ben nu 15 kilometer verwijderd van Zadar, een stad aan de kust. Plots word ik ingehaald door een mountainbiker die net als ik ook ergens snel naartoe wil. Ik kan dat natuurlijk niet hebben en zet de achtervolging in. Mijn banden zijn veel smaller, ik moet hem kunnen hebben!

En ja! Scheurend van een heuvel haal ik hem weer in en blijf stabiel voor hem rijden. Ha! Mijn bovenbenen zijn inmiddels breder in omtrek dan mijn taille, daar valt niet mee te spotten! Vlak voordat ik Zadar in fietst, haalt warempel de mountainbiker me weer in! Niet te geloven, hoe heeft hij me bij kunnen houden? Ik besluit uit respect een praatje met hem te maken, hij weet waarschijnlijk ook wel waar ik gratis WiFi kan scoren. Wat er vervolgens gebeurt zal ik mijn leven niet meer vergeten.

Border Croatia #r2s #cycling #croatia #adventure #easterneurope

Vanuit Italië ben ik rechtstreeks door Slovenië naar Rijeka in Kroatië gefietst. Het land van zon, zee en gunstige prijzen.

Cycling the coast in Croatia

In de ochtend voordat ik deze kuststad in fietste had ik nog een paar verzoeken verstuurd via Couchsurfing. Ik verwachtte er niet veel van maar aangekomen in Rijeka zag ik tot mijn grote verrassing dat al mijn verzoeken positief ontvangen waren. Kan je het voorstellen, een keuze hebben aan gezelligheid en een slaapplaats? Siniša en Ivana reageerden het eerste, een jongen en dame van mijn leeftijd die in het centrum van Rijeka wonen. Siniša kwam me direct ophalen en stuurde me vervolgens door naar het appartement van Ivana. “Sleutels liggen onder de mat”, zei Siniša. Uuh, ok, moet ik dus gewoon naar binnen en.. Yep, dat scheen helemaal ok te zijn, hij vertrouwde me wel.

Vervolgens bleek een geplande rustdag een weer veel te lange stadsontdekking te worden. En dan bedoel ik niet het bezoeken van populaire kerken of andere toeristische plekken. Nee, dan bedoel ik urenlange gesprekken over de verschillen in culturen en het delen van grappige reismomenten. Ivana was toevallig tijdens mijn verblijf geïnterviewd in het dagblad (Novi List) van Rijeka en omstreken over haar reis in Azië.

Ivana my host in daily news with her travels

Nu zal je waarschijnlijk denken, maar wat gebeurde er dan in Zadar? Nou, dat zal ik vertellen.

De snelle fietser bleek Vice te heten, uitgesproken Vietsjè. Hij nodigde me zomaar uit om bij hem thuis te komen eten! “You want WiFi? Well, I can offer you anything at my home. WiFi, food, drinks, is that ok?” Dus antwoordde ik: “Nee sorry ik moet echt verder, moet mijn tent nog opzetten voor het donker en..” Natuurlijk ging ik met hem mee, wat een geweldig aanbod! Nog geen half uur later zat ik samen met zijn ouders van heerlijke kip en rund te genieten uit een steenoven in een gezellig schuurtje in hun achtertuin.

Vice and his family in Zadar Croatia

Even later werd me ook nog een slaapplaats aangeboden. Hoe makkelijk het voor ons Nederlanders is om op onszelf of samen te gaan wonen, zo is het in Kroatië niet. Als ouders het kunnen veroorloven zorgen zij voor een appartement aan hun huis. Het appartement waar ik in mocht slapen was al verbouwd maar nog niet bewoond. Ik natuurlijk heel erg blij maar elk bedankje werd afgeslagen met een: “nee, het is goed, we zijn blij je te helpen!”.

Border Bosnia and Herzegovina

Ik ben op het moment van schrijven in Bosnië-Herzegoniva en krijg net ongevraagd een pizza onder mijn neus geschoven. Ik werd van de straat geschreeuwd door een oud dametje die voor 12 euro een kamer voor mij paraat had. Dat kan ik wel betalen! In het restaurantje beneden hoef je niet te bestellen, alles komt ongevraagd. De rekening ook, ben ik bang voor.

Bosnian granny

Dat was het weer voor deze week. Morgen vervolg ik mijn reis richting Dubrovnik in Kroatië. En na een dag rust in deze prachtige stad ga ik door naar Montenegro en Kosovo. Wie weet, kan ik straks vertellen waarom duizenden mensen uit Kosovo vertrekken voor een beter leven ergens anders.

Als je vragen hebt over mijn reis tot nu toe of je wilt gewoon even iets laten weten kan dat altijd in een reactie hieronder!