Weinig woorden in deze blog. Ik neem je mee in foto’s door Bulgarije en Griekenland tot aan de grens van Turkije.
De foto’s zijn gefocust op de reis, natuur en het lokale leven in de bergen van Bulgarije en een klein stukje Griekenland.
Bij de grens van Macedonië naar Bulgarije.
Een lokale boer die elk stukje land waar gras groeit optimaal benut.
Is het de lente? Of gaat het hier om het nieuwe stamhoofd.
Een bijzonder skelet. Ik vraag me namelijk af wat dit is geweest.
Één van mijn gratis kampeerplekken, hier langs een modderige rivier in Bulgarije.
Op het menu: spaghetti, tonijn, mayonaise, zoete paprika en zwarte peper. Geadviseerd door mijn host Maria in Sofia.
Hygiene.
Één van mijn pauzes. Hier bij een verlaten dorp tussen rotsachtige bergen.
Je ziet ze veel in Oost-Europa: verlaten, of niet afgebouwde leegstaande panden.
Hoog in de bergen tussen de sneeuw vond ik deze winkel. En ja, de winkel was nog gewoon open.
Bulgarije heeft mooie natuur. Ik heb nog steeds geen spijt dat ik in de winter vertrokken ben.
Een lokaal restaurantje aan de weg dat gerund wordt door twee dames. Voor 2 euro had ik een complete maaltijd.
Een Bulgaarse vrouw in de bergen met haar kudde koeien.
In één van de dorpen kwam ik deze efficiënte weide tegen.
Een meer tussen de bergen. Echt mooi.
De meeste wegen in Bulgarije zijn ok. Al zijn er veel die onderhoud nodig hebben.
Mijn uitzicht met een zonsondergang vanuit een kampeerplek tussen de boerenvelden.
Vrouwen aan het werk aan de weg in de stad Haskovo in het oosten van Bulgarije.
Paard en wagen kom je hier veel tegen tussen hard rijdend verkeer. Eveneens eenzame fietsers.
Het is altijd maar een paar dagen lang dat ik in een land ben. Ik vertrek altijd op het hoogtepunt.
Voordat ik Turkije in fiets doorkruis ik nog een stukje Griekenland. Een hele goede weg waar elke vijf minuten een auto langskwam. Bingo!
De aankomende maand drink ik gezellig thee met de Turkse inwoners. Als de gastvrijheid ook nog ruimte heeft voor fietskilometers hoop ik langs de Zwarte Zee richting Trabzon te gaan om mijn Iraanse visa te scoren. Eerst nog even door Istanbul, wat bekend staat als één van de grootste doolhoven voor toerfietsers.
Spannend!
