“Hello, hello! Yangshuo, Yangshuo!!” We lopen net het treinstation van Guilin uit en krijgen van alles aangeboden. “Busse, busse! Tagessè, taggesè!” Tsja, als je een plek in China op gaat zoeken dat op een nationaal geldbiljet staat gedrukt dan weet je het eigenlijk al. Het is hier toeristisch. Toch weten we dat het de moeite waard is, de natuur is hier adembenemend.
We komen er al snel achter dat in Guilin om elke interessante berg een hek is geplaatst. Om binnen te komen betaal je minimaal 80 yuan (zo’n 12 euro) aan entree. Die bergen slaan we dan ook maar over en we zoeken een mooie alternatieve wandeling op. Dit levert ons een kijkje in een van de rustgevende boeddhistische kloosters in de stad.
De volgende dag struinen we lekker door het centrum van het stadje Guilin.
s’ Middags komt er gezellig een jongen naast ons lopen. “Did you know this street is full with artists on Sunday?”, opent hij naar ons. Hij vertelt later een leraar Engels te zijn en geeft ons wat tips. “I know, cause I’m local!” We belanden met hem in een reisbureautje. Hij helpt ons een toer te boeken van Guilin naar Yangshuo, over de Lijang rivier. Spotgoedkoop, meent hij. Ik begin me te bedenken dat deze jongen waarschijnlijk helemaal geen Engelse leraar is. Hij loopt hier waarschijnlijk rond om toeristen over te halen een boeking te doen. Later hoor ik van andere backpackers dat dit hier in de toeristische oorden wel vaker gebeurt.
Dit hele tafereel ben ik de afgelopen zes maanden eigenlijk nog niet tegengekomen. Ik waardeer weer even het ontdekken op mijn fietsje. Ik heb de toeristische plekken toch een beetje weten te omzeilen. Het drukke leven, de opdringerige mensen en de hoge prijzen. Er is natuurlijk een reden voor. Deze plek, Yangshuo, staat bekend als één van de mooiste en meest unieke plekjes van China. We besluiten zijn aanbod aan te nemen. Met de bus en daarna met de boot van Guilin naar Yangshuo door het prachtige karstgebergte.
Ooit, in de jaren ’80, was ook Yangshuo een klein dorpje met lokale boeren die op een simpele manier overleefden. Op een bepaald moment is het plekje ‘ontdekt’ door reizigers. Dit heeft nogal wat veranderd voor deze omgeving en de inwoners. Nieuw inkomen, meer ontwikkeling en een gevarieerder leven. Maar ook de mogelijkheid om een Duitse hotdog te scoren die zelfs klaargemaakt is door een Duitse chef. Aan de rij te zien een kaskraker bij de Chinese toeristen. Er gaat zelfs rond dat het vlees in deze hotdogs echt hondenvlees is. Want ja, in deze streek wordt hondenvlees gewoon gegeten.
Rondom Yangshuo vindt je die authentieke droomplekjes waar bijna alles perfect is. Plekjes waar de lokale bevolking nog met waterbuffels langs de rivier loopt. Waar je lekker een duik neemt in de rivier tussen puntbergen die je helemaal tot rust brengen. We stappen samen met een Belgisch koppel en een Frans meisje op de fiets om dit allemaal te ontdekken. We fietsen langs de Yulong rivier, een stukje zuidelijk van Yangshuo. Hier ervaren we de loslopende koeien, waterbuffels, fruitbomen en rijstvelden tussen indrukwekkende bergen.
Tsja, die fiets blijft me toch een beetje achtervolgen, zelfs als ik aan het backpacken ben.
Herinner je je nog dat ik twee maanden geleden werd beroofd van mijn telefoon? Dat was toch wel een dieptepunt in mijn reis. Niet vanwege het apparaatje, maar vanwege mijn hele systeem van bloggen, foto’s uploaden en video’s maken, wat in duigen viel. Niet veel later besloten er heel veel mensen geld te doneren, om te zorgen dat ik kon blijven doen waar ik van genoot. Blogs schrijven, foto’s maken, video’s bewerken en dat allemaal publiceren. Om een kijkje te kunnen geven in de reis en iedereen mee te laten genieten van mijn reis.
De donaties met een beetje eigen geld was genoeg om een nieuwe telefoon aan te schaffen. Ik ben er ontzettend blij mee en het gaat dan ook niet lang meer duren voordat er een nieuwe video update komt.
Iedereen die heeft bijgedragen, echt, heel erg bedankt!